Η φωτογραφική μηχανή στην εικόνα σε μια βδομάδα από τώρα θα βρίσκεται στα χέρια μου. Ανάμεσα στα χέρια μου. Θα την αγγίζω, θα τη χαϊδεύω, θα την μελετάω,θα την δοκιμάζω, θα την γυροφέρνω, θα την ταξιδεύω..By bus, By train, Αεροπορικώς, δια θαλάσσης και on foot, of course! Στα όπα-όπα θα την έχω. Θα την κρεμάσω στο λαιμό μου και θα τη φοράω σαν φυλαχτό. Η οικογένεια των gadgets μου αυξάνεται και πληθύνεται. Μαζί με το ipod μου θα αποτελεί έναν ακόμα λόγο αυτή η lumix για να αφήσω την κατάθλιψη στο κρεβάτι και να ξεχυθώ στους δρόμους. Εκεί που η ζωή δίνει το παρόν. Εκεί που η ζωή κινείται, διασταυρώνεται, κορνάρει, συγκρούεται, συμπορεύεται, πάλλεται και ανασαίνει. Ακόμη.
Ας καταγράψω, όμως, μερικές ιδέες που θα μπορούσαν να φωτογραφηθούν, γιατί αν δεν τις σημειώσω κάπου θα τις ξεχάσω, καθώς αυτές που έχω ήδη κατά νου θα εκτοπιστούν λείαν συντόμως από καινούριες, πιο φρέσκες.
Αλλά σε πρώτο στάδιο, καλό θα ήταν να ορίσω κάποιους κανόνες/κριτήρια/tips/whatever τους οποίους θα ήταν σοφό και φρόνιμο να ακολουθώ πριν το θριαμβευτικό 'κλικ'.
Ποτέ δεν φωτογραφίζουμε πράγματα τα οποία θα ελκύανε το average μάτι, αλλιώς κινδυνεύουμε να χαρακτηριστούμε ατάλαντοι. π.χ. :
#1. Ανατολή ηλίου/Δύση ηλίου/φεγγαράκια ολόγιομα-έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία,( Οh god! με πιάνει ναυτία και μόνο στη σκέψη)
#2. Τα παπάκια του εθνικού κήπου (...)
#3. Λαχταριστά γεύματα σε πιάτο έτοιμα για καταβρόχθισμα (εκτός αν μας αναθέσανε να κάνουμε illustration σε τσελεμεντέ)
#4. Tην αγκαλιασμένη, ποζαρισμένη, πανευτυχής και μισομεθυσμένη παρέα μας που βγήκε να τα σπάσει στον Μενιδιάτη. (To Hi5 το κατήργησα & στο Facebook μπαίνω μόνο για τα quiz - η ναυτία που λέγαμε μόλις μετατράπηκε σε εμετική τάση)
#5. Τους ζητιάνους του δρόμου (cliche subject, isn't it? Come on, people! .. Όλοι τους λυπόμαστε, ειδικά αν τους λείπει κάποιο άκρο, αλλά στην τελική ποιός κάνει κάτι περισσότερο απ'το να τους λυπάται? Μόλις σε δει στημένο σε θέση λήψης μες στη μάπα του, θα γυρίσει και θα σου πει: ''Εγκό δεν θέλει να πει cheese! Θέλει να φάει cheese!" ΄Ασε που τη στιγμή του 'κλικ' ο άνθρωπος θα νιώσει 2 φορές ζητιάνος!)
Hmm .. What else? What else???
#6. Τα λουλουδάκια του αγρού και γενικώς οτιδήποτε θα μπορούσε κανείς άνετα να συναντήσει σε ημερολόγιο τοίχου .. (λόγου χάρη : Απρίλιος --> Κοπάδι παπαρούνων, κόκκινων, κατακόκκινων σαν τα αβγά της Πασχαλιάς)
Tελοσπάντων.. Αυτή τη στιγμή δεν μου έρχεται κάτι άλλο.
Conclusion : Γενικώς θα πρέπει να αποφεύγεται η προφανής ομορφιά. Δηλαδή αυτή που αντιλαμβάνεται και εκτιμάει ένας άνθρωπος που δεν ενέδωσε έστω και μια φορά στη ζωή του στον ίλιγγο της πτώσης.
Και τώρα ας περάσουμε στο ψητό. Στις ιδέες που με διαπέρασαν καθώς γύριζα σήμερα σπίτι. Ψητό.. Τρόπος του λέγειν. Ακόμα μαγειρεύεται..
So .. We have and we say ..
Idea #1 : Πλατεία Συντάγματος. Κάποια ώρα μεταμεσημβρινή. Συνωστισμός. Πλήθος σε ακανόνιστη κίνηση. Διαλέγω την κατάλληλη γωνία και τον κατάλληλο φωτισμό έτσι ώστε να φωτογραφίσω τις σκιές τους πάνω στο πλακόστρωτο. Ελπίζω να πετύχει. Την εκτυπώνω σε black & white.
Idea #2: Α' Νεκροταφείο. Λευκοί Σταυροί σε όλα τα πλάτη και μήκη του οπτικού πεδίου. (Μπρρρ..Ανατρίχιασα τώρα! Μάλλον θα χρειαστώ την συνοδεία του Δημήτρη, γιατί νομίζω θα αυτοκτονήσω πριν την ώρα μου αν βρεθώ μόνη μου σε τέτοιο μέρος!) Διαλέγω την κατάλληλη γωνία και τον κατάλληλο φωτισμό έτσι ώστε να φωτογραφίσω τις σκιές τους πάνω στο γήινο χώμα. Ελπίζω να πετύχει. Την εκτυπώνω σε έγχρωμη.
Idea #3: Κάπου στην Αθήνα. Οπουδήποτε. Στέκομαι πάνω σε υπόνομο. Κάποια ώρα της ημέρας. Ρίχνω μέσα στον υπόνομο ένα χρυσό δαχτυλίδι ( τι να κάνουμε? Η τέχνη απαιτεί θυσίες!) Διαλέγω την κατάλληλη γωνία και τον κατάλληλο φωτισμό έτσι ώστε να αιχμαλωτίσω τη στιγμή που το δαχτυλίδι θα εκπέμψει λάμψη εκτυφλωτική καθώς θα είναι εκτεθειμένο σε ηλιακό φως. Ελπίζω να πετύχει. Την εκτυπώνω σε έγχρωμη. Πως αλλιώς θα δούμε το φως το αληθινό να ξεπηδά απ'τη μαυρίλα του υπονόμου?
Idea #4: Κάπου στην Αθήνα. Οπουδήποτε. Στέκομαι πάνω από ανοιχτό σκουπιδοτενεκέ. Κάποια ώρα της ημέρας. Εξαιρούνται οι πρωινές γιατί θα τον βρω άδειο. Διαλέγω την κατάλληλη γωνία (στην ανάγκη σηκώνομαι στις μύτες των ποδιών) και φωτογραφίζω το περιεχόμενό του. Αφού δεν μπορώ να φωτογραφίσω τους ζητιάνους, ας φωτογραφίσω τουλάχιστον τα στέκια τους. Ελπίζω να πετύχει. Δεν ξέρω ακόμα αν θα εκτυπωθεί σε έγχρωμη ή ασπρόμαυρη. Στην πορεία θα ξέρω.
Idea #5: .... Εχμ ..Την ξέχασα! : Είμαι σίγουρη ότι είχα συγκεντρώσει 5, αλλά αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να τη θυμηθώ. Άσε που τελειώσαν τα τσιγάρα και πρέπει να πεταχτώ να πάρω άλλα. Όπως και να χει, ελπίζω να πετύχει. :)
P.S. : Όποιος διανοηθεί να κλέψει τις ιδέες μου θα πρέπει πρώτα να ζητήσει πνευματικά δικαιώματα. Αν και δεν θα πρεπε να ανησυχώ, αφού -για την ώρα τουλάχιστον- δεν με διαβάζει και κανένας! (Εκτός από κανάν Kung Fu Tsan από την Ινδονησία που πήρε ο άνεμος την ιστοσανίδα του και κύμα-το-κύμα βρέθηκε σε τούτο το blog και τον Δημήτρη, την Ανθούλα και τον Στέφανο που κάθονται να με διαβάσουν κάθε φορά που τους σημαδεύω με πιστόλι τον κρόταφο!) :P
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου