Η Ana.
Μητέρα Βραζιλιάνα, πατέρας Γερμανός. Μόνιμος τόπος κατοικίας η Φρανκφούρτη. 21 χρόνων, ψηλή, αδύνατη, μαλλιά μαύρα μακριά, άσπρο καθαρό δέρμα, μάτια πράσινα, φωνή χαμηλότονη και καθησυχαστική. Ζώδιο Libra. Συναντηθήκαμε στο hostel στη Σεβίλλη, όταν το έσκασα από τους άλλους στη Γρανάδα διότι είχα κουραστεί να κάνω τουρισμό με παρέα. Δύσκολο να υποχωρήσω και να προσαρμοστώ στα ωράρια και στα δρομολόγια που μου επιβάλουν και ακόμα πιο δύσκολο να μην ενοχληθώ όταν μου λένε : '' Άντε, τέλειωνε με τις φωτογραφίες! '', κάθε φορά που εμμένω σε σημείο με ''φωτογένεια''...
Η Ana και εγώ μοιραστήκαμε το ίδιο δωμάτιο για 2 νύχτες. Την ημέρα που έκανα check-in κλείστηκα στο δωμάτιο, κλείδωσα πόρτες και παράθυρα και ξάπλωσα να κοιμηθώ κανα δυωράκι να συνέλθω απ'τα πολλά τα πέρα-δώθε. Με ξύπνησε ένα επίμονο knock-knock στην πόρτα. Ήταν εκείνη.
'' What is going on here? I've been trying to open this door for 2 hours! Why did you lock?? ''
'' Sorry, I was sleeping and i didn't hear you knocking the door! I just woke up! Sorry! ''
'' It's 0k. I'm Ana from Germany. And you? ''
'' Eva from Greece ''
'' Oh really? Nice to meet you! ''
'' Nice to meet you too! ''
Για την ακρίβεια, δεν ήμουν και τόσο χαρούμενη that i met her, γιατί τα επίμονα knock-knock στην πόρτα με διάκοψαν από ύπνο βαθύ.
Πιάσαμε κουβεντούλα, της είπα από που έρχομαι και πού πάω, μου είπε και εκείνη και γνωριστήκαμε καλύτερα. Μετά από κανά μισάωρο έφυγα. Πήγα να δω τη Σεβίλλη.
Όταν επέστρεψα ήταν περασμένες 2 τα ξημερώματα. Την πέτυχα να κοιμάται σαν το πουλάκι, κάτω από 1 σεντόνι και 2 κουβέρτες στο απέναντι κρεβάτι. Πλάγιασα και εγώ να κοιμηθώ. Μετά από καμιά ώρα ξύπνησα από κάτι ομιλίες. Ανοίγω τα μάτια μου και την βλέπω να μιλάει. Στην αρχή σκέφτηκα ότι μίλαγε στο τηλέφωνο και τα πήρα, η αλήθεια, γιατί λέω : '' Τέτοια ώρα βρήκε να μιλήσει?? Ας έβγαινε τουλάχιστον απ'το δωμάτιο για να μη με ξυπνήσει.. '' Όμως, λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, συνειδητοποίσα πως δεν υπήρχε τηλέφωνο ή handsfree σε κανένα από τα δυο αυτιά της. Συνέχιζε να μιλάει. Έδειχνε σαν να κάνει διάλογο με κάποιον. Κάτι της έλεγε το πρόσωπο που έβλεπε στον ύπνο της και κείνη του απαντούσε. Σε κάποια φάση γέλασε κιόλας. Φοβήθηκα. Φοβόμουν να κλείσω τα μάτια μου και να προσπαθήσω να γυρίσω στον ύπνο μου. Δεν είχα ιδέα για το πώς θα εξελισσόταν ο διάλογος. Μπορεί να καβγάδιζαν στη συνέχεια, ή μπορεί να κάνανε sex ή και τα δύο. Σταμάτησα να σκέφτομαι, γύρισα πλευρό, κάλυψα το κεφάλι μου με το μαξιλάρι και αποκοιμήθηκα. Το επόμενο πρωί, όταν ξυπνήσαμε έκαστες, αυτό το περιστατικό έμοιαζε ένα ασήμαντο συμβάν στο φως της ημέρας. Την παρατήρησα καλύτερα αυτή τη φορά. Ήταν γλυκιά, ευγενική, και ακίνδυνη. Σιγουρεύτηκα πως είναι μια normal κοπέλα που απλά μιλάει στον ύπνο της. Ε και? Συμβαίνει αυτό. Και μένα μου είχε συμβεί μια φορά, αλλά μόνο μια κουβέντα πρόφτασα να αρθρώσω, γιατί με ξύπνησε η φωνή μου.
Καθώς συζητάγαμε για τα πλάνα της ημέρας που μας περίμενε, μου είπε πως έμαθε για ένα flamengo show κάπου στο κέντρο. Το ίδιο βράδυ ήμασταν και οι δυο εκεί. Ξεπέρασε τις προσδοκίες μας. Η πρώτη κουβέντα που είπα μόλις έπεσε η αυλαία ήταν : '' Where do the Spanish people find all this passion?? '' ... Η βραδιά συνεχίστηκε έξω απ'τον μεγαλύτερο Καθεδρικό της πόλης, βγάζοντας φωτογραφίες την παρέλαση (έτσι γιορτάζουν οι Ισπανοί το Πάσχα τους, παρελαύνοντας 12 ώρες την ημέρα για 7 ημέρες) με τους εντυπωσιακούς kukusklan και τα άρματα με τον εσταυρωμένο Jesus και την ένδοξη Madonna - η οποία φόραγε έναν glamourous, πανάκριβο μανδύα πιο μακρύ κι από την παρέλαση! Όταν καταφέραμε να ξεκολλήσουμε απ'το traffic πήγαμε για μια sangria και μετά πάλι πίσω. Η δεύτερη βραδιά ήταν και η τελευταία στη Σεβίλλη. Και για μένα και για κείνη.
Κατά τη διάρκεια της νύχτας κάτι πρέπει να ψέλλισε, αλλά δεν κατάλαβα και πολλά γιατί κοιμήθηκα βαθιά λόγω συσσωρευμένης κούρασης.
Ελπίζω να την ξαναδώ. Πολύ την συμπάθησα. Ήδη με προσκάλεσε στη Φρανκφούρτη. Εάν δεν αξιωθώ να πάω ως εκεί, hopefully θα τη δω στη Ρόδο αυτό το καλοκαίρι! :)
Η Ana και εγώ μοιραστήκαμε το ίδιο δωμάτιο για 2 νύχτες. Την ημέρα που έκανα check-in κλείστηκα στο δωμάτιο, κλείδωσα πόρτες και παράθυρα και ξάπλωσα να κοιμηθώ κανα δυωράκι να συνέλθω απ'τα πολλά τα πέρα-δώθε. Με ξύπνησε ένα επίμονο knock-knock στην πόρτα. Ήταν εκείνη.
'' What is going on here? I've been trying to open this door for 2 hours! Why did you lock?? ''
'' Sorry, I was sleeping and i didn't hear you knocking the door! I just woke up! Sorry! ''
'' It's 0k. I'm Ana from Germany. And you? ''
'' Eva from Greece ''
'' Oh really? Nice to meet you! ''
'' Nice to meet you too! ''
Για την ακρίβεια, δεν ήμουν και τόσο χαρούμενη that i met her, γιατί τα επίμονα knock-knock στην πόρτα με διάκοψαν από ύπνο βαθύ.
Πιάσαμε κουβεντούλα, της είπα από που έρχομαι και πού πάω, μου είπε και εκείνη και γνωριστήκαμε καλύτερα. Μετά από κανά μισάωρο έφυγα. Πήγα να δω τη Σεβίλλη.
Όταν επέστρεψα ήταν περασμένες 2 τα ξημερώματα. Την πέτυχα να κοιμάται σαν το πουλάκι, κάτω από 1 σεντόνι και 2 κουβέρτες στο απέναντι κρεβάτι. Πλάγιασα και εγώ να κοιμηθώ. Μετά από καμιά ώρα ξύπνησα από κάτι ομιλίες. Ανοίγω τα μάτια μου και την βλέπω να μιλάει. Στην αρχή σκέφτηκα ότι μίλαγε στο τηλέφωνο και τα πήρα, η αλήθεια, γιατί λέω : '' Τέτοια ώρα βρήκε να μιλήσει?? Ας έβγαινε τουλάχιστον απ'το δωμάτιο για να μη με ξυπνήσει.. '' Όμως, λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, συνειδητοποίσα πως δεν υπήρχε τηλέφωνο ή handsfree σε κανένα από τα δυο αυτιά της. Συνέχιζε να μιλάει. Έδειχνε σαν να κάνει διάλογο με κάποιον. Κάτι της έλεγε το πρόσωπο που έβλεπε στον ύπνο της και κείνη του απαντούσε. Σε κάποια φάση γέλασε κιόλας. Φοβήθηκα. Φοβόμουν να κλείσω τα μάτια μου και να προσπαθήσω να γυρίσω στον ύπνο μου. Δεν είχα ιδέα για το πώς θα εξελισσόταν ο διάλογος. Μπορεί να καβγάδιζαν στη συνέχεια, ή μπορεί να κάνανε sex ή και τα δύο. Σταμάτησα να σκέφτομαι, γύρισα πλευρό, κάλυψα το κεφάλι μου με το μαξιλάρι και αποκοιμήθηκα. Το επόμενο πρωί, όταν ξυπνήσαμε έκαστες, αυτό το περιστατικό έμοιαζε ένα ασήμαντο συμβάν στο φως της ημέρας. Την παρατήρησα καλύτερα αυτή τη φορά. Ήταν γλυκιά, ευγενική, και ακίνδυνη. Σιγουρεύτηκα πως είναι μια normal κοπέλα που απλά μιλάει στον ύπνο της. Ε και? Συμβαίνει αυτό. Και μένα μου είχε συμβεί μια φορά, αλλά μόνο μια κουβέντα πρόφτασα να αρθρώσω, γιατί με ξύπνησε η φωνή μου.
Καθώς συζητάγαμε για τα πλάνα της ημέρας που μας περίμενε, μου είπε πως έμαθε για ένα flamengo show κάπου στο κέντρο. Το ίδιο βράδυ ήμασταν και οι δυο εκεί. Ξεπέρασε τις προσδοκίες μας. Η πρώτη κουβέντα που είπα μόλις έπεσε η αυλαία ήταν : '' Where do the Spanish people find all this passion?? '' ... Η βραδιά συνεχίστηκε έξω απ'τον μεγαλύτερο Καθεδρικό της πόλης, βγάζοντας φωτογραφίες την παρέλαση (έτσι γιορτάζουν οι Ισπανοί το Πάσχα τους, παρελαύνοντας 12 ώρες την ημέρα για 7 ημέρες) με τους εντυπωσιακούς kukusklan και τα άρματα με τον εσταυρωμένο Jesus και την ένδοξη Madonna - η οποία φόραγε έναν glamourous, πανάκριβο μανδύα πιο μακρύ κι από την παρέλαση! Όταν καταφέραμε να ξεκολλήσουμε απ'το traffic πήγαμε για μια sangria και μετά πάλι πίσω. Η δεύτερη βραδιά ήταν και η τελευταία στη Σεβίλλη. Και για μένα και για κείνη.
Κατά τη διάρκεια της νύχτας κάτι πρέπει να ψέλλισε, αλλά δεν κατάλαβα και πολλά γιατί κοιμήθηκα βαθιά λόγω συσσωρευμένης κούρασης.
Ελπίζω να την ξαναδώ. Πολύ την συμπάθησα. Ήδη με προσκάλεσε στη Φρανκφούρτη. Εάν δεν αξιωθώ να πάω ως εκεί, hopefully θα τη δω στη Ρόδο αυτό το καλοκαίρι! :)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου