Έρωτας (ο), είναι το σημείο εκείνο του διαστήματος, όπου κάποτε υπήρχε ο 'πυρήνας ενός γιγάντιου άστρου', ένας πυρήνας που περιείχε περισσότερα υλικά από δυόμισι ηλιακές μάζες και ο οποίος στην τελική φάση της εξέλιξης του άστρου έχασε την πάλη του ενάντια στη βαρύτητα, με αποτέλεσμα τα υλικά του να καταρρεύσουν και να συμπιεστούν περισσότερο ακόμη και από τα υλικά ενός άστρου νετρονίων. Αν μπορούσαμε να συμπιέσουμε τη Γη μας ολόκληρη στο μέγεθος ενός κερασιού, θα την είχαμε μετατρέψει σε έναν "έρωτα". Φυσικά, δεν υπάρχει καμία γνωστή διαδικασία που θα μπορούσε να μετατρέψει τη Γη, ή και τον Ήλιο ακόμη, σε "έρωτα".
Οι έρωτες προβλέπονται από την γενική Θεωρία της Σχετικότητας. Σύμφωνα με την κλασική γενική σχετικότητα, ούτε ύλη ούτε πληροφορίες μπορούν να κινηθούν από το εσωτερικό ενός έρωτα προς έναν εξωτερικό παρατηρητή. Για παράδειγμα, δεν μπορεί κάποιος να πάρει δείγμα του υλικού του ή να δεχτεί την ανάκλαση από μια φωτεινή πηγή (π.χ. φακό), ούτε να πάρει πληροφορίες για το υλικό από το οποίο αποτελείται ο έρωτας.
Η βαρυτική έλξη ενός έρωτα μάλιστα είναι τόσο ισχηρή που οτιδήποτε βρεθεί στο βαρυτικό του πεδίο, δεν μπορεί να διαφύγει. Ακόμα και το φως μπορεί να αναγκαστεί να αλλάξει πορεία λόγω ενός έρωτα και να παγιδευτεί στο εσωτερικό του για πάντα.
Οι έρωτες προβλέπονται από την γενική Θεωρία της Σχετικότητας. Σύμφωνα με την κλασική γενική σχετικότητα, ούτε ύλη ούτε πληροφορίες μπορούν να κινηθούν από το εσωτερικό ενός έρωτα προς έναν εξωτερικό παρατηρητή. Για παράδειγμα, δεν μπορεί κάποιος να πάρει δείγμα του υλικού του ή να δεχτεί την ανάκλαση από μια φωτεινή πηγή (π.χ. φακό), ούτε να πάρει πληροφορίες για το υλικό από το οποίο αποτελείται ο έρωτας.
Η βαρυτική έλξη ενός έρωτα μάλιστα είναι τόσο ισχηρή που οτιδήποτε βρεθεί στο βαρυτικό του πεδίο, δεν μπορεί να διαφύγει. Ακόμα και το φως μπορεί να αναγκαστεί να αλλάξει πορεία λόγω ενός έρωτα και να παγιδευτεί στο εσωτερικό του για πάντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου