Με ποιά βουλή και ποιό σκοπό πήρες σφυρίδα αντί ροφό?

- Με τη βουλή των εφήβων, μου απάντησε κάποιος που του έθεσα αυτό το ερώτημα.

Ό,τι και να λέω εγώ, ή αυτός, ή οποιοσδήποτε άλλος, είναι άγνωστες οι βουλές του Κυρίου.
Άγνωστες, ανεξήγητες και ανεξιχνίαστες. Δικαιολογημένες για τους πιστούς, άδικες για τους απίστους ή τους απογοητευμένους πιστούς, αλλά ποτέ κι από κανέναν τεκμηριωμένες.

Ακολουθεί παράθεση απ'τον ιστότοπο : http://www.webwar2.org/

Στο φόρουμ του Αγίου όρους υπάρχει μια ενότητα στην οποία το ποίμνιο ρωτάει και ένας ιερές "λύνει τις απορίες". Ένας ρώτησε για την φράση "άγνωστες οι βουλές του Θεού", ποιά η πραγματική σημασία της πχ στην περίπτωση ενός θανατηφόρου ατυχήματος για έναν νέο.

Quote
''Σε περιπτώσεις ατυχημάτων ή φυσικών καταστροφών που έχουν ως αποτέλεσμα απώλειες ζωών, κληρικοί που μιλούν αναφέρουν ότι «είναι άγνωστες οι βουλές του Θεού». Εκ πρώτης όψεως η φράση αυτή δίνει την εντύπωση ότι ο Θεός είναι αίτιος του κακού ή ότι τουλάχιστον δεν το εμποδίζει, πράγμα άτοπο. Τι πραγματικά σημαίνει αυτή η φράση;''



Και η απάντηση του Ιερέα:

Quote
''Ο άνθρωπος όταν έρθει αντιμέτωπος με ένα γεγονός το οποίο είναι οδυνηρό, άμεσα προσπαθεί να κρατηθεί όρθιος. Τα αποτελέσματα των άλογων πράξεών του ή τα αποτελέσματα των ανόητων πράξεων άλλων συνηθίζει εύκολα να τα αποδίδει στην αρχαιοελληνική κοσμολογία της ειμαρμένης (μοίρα), στο μουσουλμανικό κισμέτ ή στον δικανικό Ρωμαιοκαθολικό Θεό τον οποίο σε στιγμές προσωπικής χαράς και ευμάρειας τον ονομάζει «Θεό της αγάπης».Για παράδειγμα, δεν είναι δυνατόν να αποδωθούν ευθύνες στο Θεό για το θανατηφόρο τρακάρισμα ενός μεθυσμένου, παρά μόνο στον ίδιο τον μεθυσμένο. Όπως επίσης δεν μπορεί να κατηγορηθεί για τα μπαζωμένα από τον άνθρωπο ρέματα όπου μετά από μία βροχή ή καταιγίδα ο χείμαρος ακολουθώντας την απ’ αιώνων πορεία του παρασύρει όσα το ανθρώπινο χέρι πάνω στα μπάζα δημιούργησε.

Εδώ είναι καλό να σημειωθεί ότι ο χωροχρονικός προσδιορισμός είναι ανθρώπινο χαρακτηριστικό. Ο Θεός δεν υπόκειται σε καμία τέτοια κατάσταση αφού Αυτός είναι ο δημιουργός των πάντων. Επομένως οι βουλές του είναι άγνωστες ή μάλλον ακατανόητες και κυρίως μή προβλέψιμες από τον άνθρωπο.

Στην Παλαιά Διαθήκη διαβάζουμε ότι «...ηρπάγη ίνα μή κακία αλλάξη σύνεσιν αυτού». Στην πίστη μας διδασκόμαστε την πλήρη ελευθερία που μας δωρήθηκε από τον Δημιουργό. Η ελευθερία αυτή είναι απόλυτη μέχρι τη στιγμή που ο Θεός «θα μας θελήσει επάνω». Τότε δεν διεκδικούμε αυτό το «προσόν». Έτσι λοιπόν μέσα από το καθεστώς της ελευθερίας να πράτουμε ό,τι θέλουμε φτάνουμε πολλές φορές σ’ ένα σημείο που αν το υπερβούμε κινδυνεύει η σωτηρία μας. Εκεί λοιπόν ο καλός Πατέρας δεν μένει άπραγος. Επεμβαίνει –όπως ο γονιός που βλέπει το παιδί του να τρέχει αμέριμνο μέσα σ’ ένα δρόμο γεμάτο οχήματα- με τρόπο μοναδικό για τον καθένα μας και κυρίως οριστικό -αρπάζοντάς μας απότομα- ώστε το κακό να μην παραθεριέψει. Ο Μέγας Αθανάσιος γράφει ότι ο θάνατος δόθηκε για να μην γίνει το κακό αθάνατο στη γη.

Μπροστά λοιπόν στο γεγονός της απότομης αρπαγής κάποιων μέσα από κάποια φυσικά γεγονότα ή βίαια συμβάντα σκεπτόμαστε και μή μπορώντας να δώσουμε μία ορθολογιστική εξήγηση μιλούμε για τις άγνωστες βουλές του Κυρίου. Δεν πρέπει όμως να μας διαφεύγει ότι ο Θεός μας σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ουσιαστικά Θεός συμπόνιας, πατέρας και όχι άτεγκτος κριτής που επιζητά τη δικαίωσή του για την παρακοή μας.''

Διαβάζοντας όλα αυτά, μου προέκυψε μια αυθόρμητη απορία. Αν όντως ο Θεός ''παίρνει'' πρόωρα όσους επρόκειτο να κάνουν κακό αν συνέχιζαν να ζουν, για να σώσει την ψυχή τους, γιατί δεν έσπευσε να ''πάρει'' σε νεαρή ηλικία τον Adolf Hitler, για παράδειγμα, πριν ακόμη προλάβει να γίνει η ενσάρκωση του κακού?