Freddo - λουσία

3:48 πήγε η ώρα. Επιστρέφω, ακόμη μια φορά, απ'τα συνοικιακά Everest για τον καθιερωμένο ξημερωματιάτικο καφέ μου. Χωρίς καφέ και τσιγάρα, εγώ δεν κάνω. Πώς γίνεται, όμως κάθε φορά που πάω στα Everest τη συγκεκριμένη ώρα να ακούγεται απ'τον Kiss FM που έχουν μονίμως να παίζει, νύχτα-μέρα, το τραγούδι "Feel", του εφηβικού μου έρωτα, Robbie Williams, ακόμα δεν έχω καταλάβει!
Όπως και να 'χει, σήμερα η κυράτσα στα Everest μου τα χάλασε. Θες η αϋπνία, θες η ορθοστασία, θες η κούραση, θες τα ενδοοικογενειακά προβλήματα που κουβαλά μαζί στη δουλειά της, μου έφτιαξε έναν freddo, που μόνο μια γάτα θα απολάμβανε, ή καλύτερα μιά αδέσποτη γάτα. Αντί να χτυπήσει το αφρόγαλα στο μηχάνημα αρκετή ώρα, ώστε να γίνει πηχτό και να υπερκαλύπτει τον καφέ, χωρίς να καταδύεται σε καφετιά ύδατα και να κάνει τον καφέ μου να μοιάζει με ένα μπεζ ρόφημα, που στη γεύση συγγενεύει περισσότερο με γάλα, απ'ό,τι με καφέ, αυτή το χτύπησε για κανα δίλεπτο. Με αποτέλεσμα να συμβεί το ανεπιθύμητο. Με αποτέλεσμα, να επιστρέψω σπίτι περπατώντας μες στην άγρια νύχτα, ταπεινωμένη κι απογοητευμένη, έχοντας ένα τρισάθλιο ρόφημα στο χέρι μου που το καταναλώνω με κλειστή μύτη σε κάθε ρουφηξιά, μόνο και μόνο επειδή μου κόστισε!
4:03 πήγε η ώρα, και το αφρόγαλα στον ..πάτο!