Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

Οι εφιάλτες μου είναι ένα επικίνδυνο μέρος


Κάποιοι συνεχίζουν να ασκούν πάνω μου ψυχολογική βία και να με τρομοκρατούν με την αλλοπρόσαλλη και παρανοϊκή συμπεριφορά τους.
Κάποιοι άλλοι ετοιμάζουν τα χαρτιά τους για την Οκτωβριανή ορκομωσία και ταξιδεύουν στην Αγγλία για να βρουν στέγη διαμονής και φοίτησης.
Κάποιοι κυλιούνται στον βούρκο σαν και μένα. Κολλημένοι στη ρουτίνα, κολλημένοι στη συνήθεια, και ίσως κολλημένοι στην προσπάθεια για κάτι το καλύτερο.
Τικ τακ. Χρόνος είναι, θα περάσει.
Τικ τακ. Τικ τακ. Χρόνος είναι, πώς θα περάσει?
Τικ τακ. Κρίμα που δεν έχω για την ώρα κάτι καλύτερο να κάνω, απ'το να περιμένω τον χρόνο να περάσει.
Τικ τακ. Με τα μάτια κολλημένα στον ορίζοντα μιας αμαξοστοιχίας, περιμένω πότε υπομονετικά κι αθόρυβα και πότε με δάκρυα απελπισίας, το τρένο που θα με πάρει μαζί του και θα με θέσει σε κίνηση.


Ελπίζω να μην ξυπνήσω και αύριο με την ανάμνηση ενός εφιάλτη.

Δεν υπάρχουν σχόλια: