Terror can run, so do you. But are you fast enough so that you won't hear yourself whispering:
''This is it..'' ?
Στο σκηνικό του τρόμου δεν υπάρχει καταφύγιο.
Όταν ο τρόμος σε πιάσει, σε πιάνει απ'το λαιμό. Καθώς σε στραγγαλίζει, το μόνο που προλαβαίνεις να σκεφτείς είναι μια προσευχή μετάνοιας, μήπως κι εξασφαλίσεις μια θέση στον Παράδεισο.
Μια φορά σκέφτηκα ότι δεν θα δίσταζα να κρυφτώ σε ένα τεράστιο, σκοτεινό και ομιχλώδες δάσος με την ελπίδα ότι ο τρόμος κάποια στιγμή θα έχανε τα ίχνη μου.
Με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή κι εγώ, ακόμα, θα έχανα τα ίχνη μου.
Η τελευταία κρυψώνα σίγουρα δεν είναι τέλεια.
Κι εγώ ψάχνω την τέλεια κρυψώνα, αλλιώς GAME is OVER.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου