Aισθάνομαι απαίσια. Αυτή η ευνουχιστική σου στάση με κάνει και αισθάνομαι χάλια. Όσο σκέφτομαι πόσα αναπάντητα μηνύματα έχω στείλει, νιώθω λες και με πάτησε νταλίκα και μου 'κανε τη μάπα μπιφτέκι. Do you even read my fucking messages? Do you ever have at least a quick glance at them? Δεν είμαι ούτε παρανοϊκή, ούτε σκύλα. Γενικά, δεν είμαι τίποτα από οσα νομίζεις ότι είμαι. Δεν με ξέρεις καν, ανθρωπάκι. Ξύπνα και θυμήσου ότι δεν με γνώρισες ποτέ σου από κοντά, ποτέ σου πραγματικά. Όπως δεν γνώρισα εγώ εσένα. Συνεπώς, κι εσύ δεν είσαι τίποτα από αυτά που νομίζω ότι είσαι. Πολλά νομίζουμε ότι καταλαβαίνουμε. Τα νομίσματα στην τράπεζα.
Πρόκειται για μια τραγική παρεξήγηση. Τραγική, γιατί έγινε μεταξύ 2 αγνώστων. Συνεχίζω και επιμένω, γιατί θέλω να γνωρίσω ποιός στην πραγματικότητα είσαι, μπας και καταφέρω να δώσω επιτέλους ένα τέλος σε αυτή τη διαβολική παρεξήγηση που με βαραίνει χρόνια τώρα, όποτε τη σκέφτομαι.
Θα ήθελα να ξερα...τόσο πολύ σε διασκεδάζει η ταπείνωσή μου? Τι σου έχω κάνει επιτέλους?! Τι διαστάσεων είναι το κακό που σου προκάλεσα?! Τι σου χρωστάω?!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου