Κάποιος είπε ότι η απομόνωση είναι ένα πολύτιμο δώρο και ότι όλα τα υπόλοιπα είναι δοκιμασίες για την αντοχή μας. Και η δική μου αντοχή δεν προτίθεται να δοκιμαστεί άλλο. Δηλώνει φθαρμένη, σακατεμένη, εξοντωμένη. Έχει σωριαστεί καταγής σαν πυγμάχος ο οποίος ηττήθηκε και ακούει υπνωτισμένος τον διαιτητή να αναφωνεί αντίστροφα τα πρώτα δέκα νούμερα που θα σημάνουν τη λήξη ή τη συνέχιση του αγώνα : ‘’10 9 8’’ .. [Πρέπει να σηκωθώ!] ‘’7 6’’ .. [Με κάποιον τρόπο πρέπει να στερεώσω το σώμα μου στα δυο του πόδια!] .. ‘’5 4 3 2’’ .. [Προλαβαίνω???]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου