Καιρός για Συστάσεις

(4χ8) Αλήθειες για μένα

Γεννήθηκα πρόωρα.
Γεννήθηκα χωρίς να κλάψω, διαισθανόμενη, φαίνεται, ότι θα μου δινόντουσαν κι άλλες ευκαιρίες να το κάνω.
Γεννήθηκα μην αποκλείοντας το ενδεχόμενο αναγέννησης. Έχω παραιτηθεί από την ιδέα της επαναγέννησης , γιατί νομίζω πως και ο Χαρδαβέλλας θα σήκωνε τα χέρια ψηλά σε τέτοιο ζήτημα.
Γεννήθηκα ξημερώματα.

Είμαι από τον πλανήτη γη, που υπάγεται στο ευρύτερο ηλιακό σύστημα με ονομασία που μου διαφεύγει. (αν υπάρχει δηλ)
Είμαι hοmo sapiens.
Eίμαι υπέρ της νομιμοποίησης της ευθανασίας.
Είμαι μακριά από εκείνον που θα με πείσει πως η αγάπη δεν είναι αδίκως υπερτιμημένη.

Φοβάμαι τις ερωτήσεις χωρίς απαντήσεις.
Φοβάμαι το διάκενο στο σταθμό του τρένου στο Μοναστηράκι.
Φοβάμαι τα αναβαλλόμενα σχέδια, γιατί πιο πολύ φοβάμαι το αθροιστικό νούμερο αυτών, την χρονική στιγμή που δεν θα υπάρχει η ευχέρεια αναβολής.
Φοβάμαι το σκοτάδι, ιδίως τη μοναξιά στο σκοτάδι.

Αγαπώ τα μαθηματικά και τον πρακτικό λογισμό, ασχέτως που κάθε φορά τυχαίνει να τα εφαρμόζω σε ακαδημαϊκό περιβάλλον.
Αγαπώ και χωρίς να μ' αγαπάνε.
Αγαπώ την σιωπή, γιατί έχει πολλά να πει σε όσους εξασκήθηκαν να την ακούνε.
Αγαπώ ένα δειλινό στην ακρογιαλιά υπό τον καθησυχαστικά επαναλαμβανόμενο ήχο των κυμάτων.

Ανησυχώ όταν μιλάω για 15 λεπτά συνεχόμενα χωρίς να δω τον άλλο να με διακόπτει.
Ανησυχώ όταν η οθόνη που με προ(σ)καλεί να την γεμίσω, παραμένει για ώρα ανατριχιαστικά λευκή.
Ανησυχώ όταν συναισθηματικής φύσης εισφορά δεν εξελίσσεται, έστω και μακροπρόθεσμα, σε συνεισφορά.
Ανησυχώ.

Αντιπαθώ την συγκεκαλυμμένη υποκρισία. Ειδικά την τεχνηέντως συγκεκαλυμμένη.
Αντιπαθώ τα βάρβαρα πρωινά ξυπνήματα.
Αντιπαθώ την άσκοπη περιπλάνηση σε δρόμους οικείους, σε δρόμους δοκιμασμένους, για να το θέσω σαφέστερα.
Αντιπαθώ όσους δεν παραδέχονται την ημιμάθειά τους, ανεξάρτητα από τα όποια, μέχρι τότε, αναγνωρισμένα κατορθώματά τους.

Απορώ με την ενθουσιώδη ενασχόληση μερικών με την πολιτική. Προφανώς δεν πήραν χαμπάρι ακόμα ότι ο άνθρωπος είναι και ανθρωποφάγο, μηδενός εξαιρουμένου.
Απορώ αν αισθάνεσαι τύψεις. ( Ίσως να παραπέμπω σε γνωστό λαϊκό τραγούδι , μα δεν ήταν αυτή η πρόθεσή μου.)
Απορώ με την κακή συνήθεια ορισμένων να ασκούν κριτική και να προβαίνουν στην εξαγωγή αυθαίρετων συμπερασμάτων.
Απορώ εάν ο τρόπος σκέψης μου συγκλίνει με τον τρόπο σκέψης έστω και ενός από όλους εσάς.

Ζω με την ελπίδα εκπλήρωσης κάποιας αξιοσέβαστης αποστολής.
Ζω με την πεποίθηση ότι τα φαινομενικά δυσπρόσιτα όνειρα, όσο δελεαστικά και να είναι, εμπεριέχουν πάντα τον κίνδυνο της απομυθοποίησης.
Ζω μην έχοντας άλλη επιλογή.
Ζω. Ακόμη ζω.