Color - Market

Μεσημέρι. Ο ήλιος μεσουρανεί.
Και κάτω από αυτόν τα πλήθη πορεύονται προς όλες τις δυνατές κατευθύνσεις.
Φασαρία. Κόρνες ασυγχρόνιστες κι άλλοτε συγχρονισμένες, κρότοι
πότε αναμενόμενοι και πότε απροειδοποίητοι, σειρήνες περιπολικών, σειρήνες ασθενοφόρων, φωνές περαστικών. Θόρυβοι όλων των decibel τείνουν να ξεπεράσουν την ένταση της μουσικής που πιστά με συνοδεύει στις διαδρομές μου.
Προχωράω. Όλο ευθεία. Δεν ξέρω ακριβώς που θέλω να πάω, δεν ξέρω ακριβώς που θέλω να βρεθώ. Δεν έχω αφήσει ανοιχτή καμία εκκρεμότητα.
Όσες δουλειές έπρεπε να γίνουν για σήμερα ολοκληρώθηκαν επιτυχώς.
Παύω να σκέφτομαι και συνεχίζω να ακολουθώ τα βήματά μου.
Κατευθύνομαι υποκινούμενη από παρόρμηση προς το πλησιέστερο ATM και κάνω ανάληψη, μεταφέροντας όλο το εναπομείναν ποσό στην τσέπη μου. Αισθάνομαι μια ακαταμάχητη επιθυμία να ψωνίσω σήμερα. Το καταναλωτικό δαιμόνιο με κυρίευσε για ακόμα μια φορά, προστάζοντάς με να γυρίσω γαϊδουροφορτωμένη με αγορές σπίτι. Μπουκάρω στο πρώτο μαγαζί που συναντώ καθοδόν. Γύρω μου χρώματα στοιχισμένα, στοιβαγμένα, κρεμασμένα, αραδιασμένα. Μπλε, Πράσινο, Κόκκινο, Κίτρινο, Πορτοκαλί, Ροζ, Μοβ, Γαλάζιο, Εκρού. Δύσκολο να αντισταθώ. Τι λέω? Αδύνατον! ..Βγαίνω με τρεις τσάντες.
Μπαίνω στο επόμενο. Λαχανί, Δαμασκηνί, Γκρίζο, Ανθρακί, Πετρόλ, Μπεζ, Φούξια, Τυρκουάζ, Καφέ. Αν δεν ενδώσω, θα το μετανιώσω. Βγαίνω με δύο τσάντες.
Μπαίνω και σ’ ένα ακόμα. Λαδί, Βιολετί, Λουλακί, Κυπαρισσί, Μπλε Ραφ, Ώχρα, Τριανταφυλλί…Εξερχόμενη, πασχίζω να βολέψω εφτά τσάντες στα χέρια μου.
Είμαι κουρασμένη και πανευτυχής.
Όπως νιώθει ο κόσμος μόλις τερματίσει σε μαραθώνιο του sex.